Reisverslag eindelijk gelukt
Blijf op de hoogte en volg Ronneke
22 Januari 2017 | Vietnam, Da Nang
Hallo allemaal,
Nu eindelijk komt het ervan, was al de hele week bezig, al 2keer poging gewaagd,maar kwam niet op mijn blog terecht.
Nou maar anders, via mail naar zoon, vervolgens zet hij die op mijn blog. Have fun. Komt ie!
Toch maar bij het begin beginnen.
Vertrek
Weggebracht door mijn lieve zoons, had het even moeilijk.
Schiphol bijna leeg,heel apart, Hanoi daarentegen zo druk,druk,druk
Met visum, een heel gedoe,heb er zeker 2 uur over gedaan om uiteindelijk dat stomme papiertje in handen te krijgen.
Maar dat was nog niet genoeg,moest voorkeuren, ander kon ik mijn vlucht niet halen, rennen, gestrest, voelde me zo shit.
Lieve mensen,even dacht ik waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen, ik wil naar huis,vreselijk.
Maar toen ik in Da Nang aankwam, Viet en Ly zag, was het goed.
Da Nang
Het zijn zo'n lieve mensen,ze zorgen goed voor me,regelen ook alles voor mijn reizen,na het vrijwilligerswerk,of er tussendoor.
Viet (de manager) heeft 12 jaar geleden dit opgezet: Volunteer Vietnam. Het is zijn 2e familie, zijn hart ligt bij de kinderen, zoals hij zo mooi verwoordt. Hij straalt dat ook uit,is zo mooi te zien,met volle overgave!
Ik ben al helemaal opgenomen in de familie,ook zijn moeder is zo sweet, ga vanmiddag naar Viet en zijn familie, daar is een party voor mij. Ook laat hij me ervaren, zien hun gebruiken,rituelen,hun geloof,over het leven hier in Vietnam.
En ik kan je zeggen,dat is heel anders. Bijvoorbeeld het straatbeeld,ik zie zoveel,kan het bijna niet meer bijbenen.
Weet je,ik kijk zo om me heen,zie drukte,rotzooi op straat,verouderde huizen,mensen sober gekleed en zoveel meer armoede,wat ongeregeld gedoe,maar gek genoeg stoort me dit niet echt, want dat is Vietnam.
De hele sfeer hier,ik voel me hier thuis,zo geliefd, zoveel warmte,liefde ,rust, easy living, ervaar het geweldige familiegevoel, zo aanwezig.
Geloof me, dat is waar het omdraait,dit al vanaf het begin me gegeven,en ondanks de armoede zie ik hier mensen gelukkig, en of ik wil of niet ik word hier in meegezogen,daarom zie je me op foto's ook zo gelukkig.
Om dat te laten blijken, is het geloof boeddhisme, en alle rituelen,gewoonten hierin heel belangrijk, tijd voor te bidden,te danken,voor alles wat je je gegeven wordt,voor jezelf maar ook voor de ander. Elke dag voor het kleine altaartje wat in elk huis overal staat en gaan vaak naar de tempel de pagode, daar ga ik over een paar dagen met Viet naar toe, hier in Da Nang.
Voel me wel goed in deze cultuur. Wil niet sentimenteel over komen, maar kom echt steeds meer tot het besef, dat er weinig dingen nodig zijn om geluk, liefde, hoop, rust etc. te ervaren.
Vooral volg je hart, dat is het,boek met deze titel, van mijn lieve ex collega's Patrick & Willy gekregen, thanks,hoe simpel kan het zijn.
Vrijwilligerswerk
Vervolgens kom ik bij het werk terecht, wat ik met veel liefde doe.
Voor mij lijkt het wel terug naar de tijd, 40 jaar geleden toen ik met de Z-opleiding begon. Veel collega's van ongeveer mijn leeftijd zullen dit herkennen.
Een groot complex, met een aantal gebouwen,grote eetzaal,slaapzalen mannen en vrouwen gescheiden, groepje kinderen met meervoudige handicap,zwaar geestelijk gehandicapt,1meisje die automutileert, 2 schattige baby's, en oudere dames, van de straat gepakt, om je een idee te geven.
Ze hebben mooie tuinen, verbouwen eigen groenten, de mannen doen dat, het oude rollenpatroon, de vrouwen zijn meer in huis bezig,uien schoonmaken,dingen voor het eten wassen voorbereiden.
Belangrijk de mensen hebben geen familie, zijn afhankelijk van giften, in de vorm van snoepgoed, luiers, geld, spullen die ze echt nodig hebben. Zo heb ik een mat voor de fysio gesponsord, was echt nodig, zijn me daar dankbaar voor.
Heb met de kinderen op school gewerkt, Engelse les gegeven, leuk. Ik wandel met cliënten (hier noemen ze het nog patiënten), fysio oefeningen met heel spastische jongens.
Geweldig om te doen, ze geven veel glimlachen terug, al zijn ze nog zo diep gestoord..
Vrije tijd
Buiten werk wat zoal te doen? Ga er af en toe op uit,word veel meegenomen door Viet, leidt me rond. Gisteren alleen naar city Da Nang geweest,lekker bij de rivier gezeten.
Jammer dat er verder nog geen andere vrijwilligers zijn, komen volgende week, ook een Nederlandse vrouw, is wel leuker voor mij.
Maar is oké,de afgelopen week heb ik erg moeten wennen aan alles,drukkende temperatuur,af en toe flinke buien,zo'n maar het is niet echt jofel, zelf Viet zegt het je wordt er een beetje moe van.
Nieuwjaar!
Verder zijn ze hier druk met voorbereidingen voor het TeT feest, het vieren van het nieuwe jaar, maak ik dat 2 keer mee haha. Grappig is dat het op mijn verjaardag is, dat vier ik in Hoi An, hier 30 km vandaan,wat ik hoor is dat er veel festivals zijn, van alles te beleven, strand. Hoop op mooi weer.
Iedereen is 1 week vrij en wordt dit met de families gevierd. Leuk is.te zien overal versieringen,muziek op straat, zelfs op het terrein van zorgcentrum wordt dit gedaan,met bloemen.
Ook geweldig in de city, hele grote potten vele met jawel gele chrysanten en sinaasappelbomen.
Zo dat was het voor nu,het is een heel verhaal geworden. Ik heb jullie een kijkje gegeven en hoop jullie veel leesplezier. Ik denk dat ik wel heb kunnen omschrijven dat ik me happy, gedaan voel door een ieder hier.
Maar ook te zeggen, dat ik vooral s'avonds mijn kinderen en kleinkind Jeruscha, mijn lieve familie, vrienden, all of you miss, maar dat lijkt me ook wel logisch, toch?
Daarom leuk van jullie appjes en zo te krijgen, super!
Tot gauw weer!
Nu eindelijk komt het ervan, was al de hele week bezig, al 2keer poging gewaagd,maar kwam niet op mijn blog terecht.
Nou maar anders, via mail naar zoon, vervolgens zet hij die op mijn blog. Have fun. Komt ie!
Toch maar bij het begin beginnen.
Vertrek
Weggebracht door mijn lieve zoons, had het even moeilijk.
Schiphol bijna leeg,heel apart, Hanoi daarentegen zo druk,druk,druk
Met visum, een heel gedoe,heb er zeker 2 uur over gedaan om uiteindelijk dat stomme papiertje in handen te krijgen.
Maar dat was nog niet genoeg,moest voorkeuren, ander kon ik mijn vlucht niet halen, rennen, gestrest, voelde me zo shit.
Lieve mensen,even dacht ik waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen, ik wil naar huis,vreselijk.
Maar toen ik in Da Nang aankwam, Viet en Ly zag, was het goed.
Da Nang
Het zijn zo'n lieve mensen,ze zorgen goed voor me,regelen ook alles voor mijn reizen,na het vrijwilligerswerk,of er tussendoor.
Viet (de manager) heeft 12 jaar geleden dit opgezet: Volunteer Vietnam. Het is zijn 2e familie, zijn hart ligt bij de kinderen, zoals hij zo mooi verwoordt. Hij straalt dat ook uit,is zo mooi te zien,met volle overgave!
Ik ben al helemaal opgenomen in de familie,ook zijn moeder is zo sweet, ga vanmiddag naar Viet en zijn familie, daar is een party voor mij. Ook laat hij me ervaren, zien hun gebruiken,rituelen,hun geloof,over het leven hier in Vietnam.
En ik kan je zeggen,dat is heel anders. Bijvoorbeeld het straatbeeld,ik zie zoveel,kan het bijna niet meer bijbenen.
Weet je,ik kijk zo om me heen,zie drukte,rotzooi op straat,verouderde huizen,mensen sober gekleed en zoveel meer armoede,wat ongeregeld gedoe,maar gek genoeg stoort me dit niet echt, want dat is Vietnam.
De hele sfeer hier,ik voel me hier thuis,zo geliefd, zoveel warmte,liefde ,rust, easy living, ervaar het geweldige familiegevoel, zo aanwezig.
Geloof me, dat is waar het omdraait,dit al vanaf het begin me gegeven,en ondanks de armoede zie ik hier mensen gelukkig, en of ik wil of niet ik word hier in meegezogen,daarom zie je me op foto's ook zo gelukkig.
Om dat te laten blijken, is het geloof boeddhisme, en alle rituelen,gewoonten hierin heel belangrijk, tijd voor te bidden,te danken,voor alles wat je je gegeven wordt,voor jezelf maar ook voor de ander. Elke dag voor het kleine altaartje wat in elk huis overal staat en gaan vaak naar de tempel de pagode, daar ga ik over een paar dagen met Viet naar toe, hier in Da Nang.
Voel me wel goed in deze cultuur. Wil niet sentimenteel over komen, maar kom echt steeds meer tot het besef, dat er weinig dingen nodig zijn om geluk, liefde, hoop, rust etc. te ervaren.
Vooral volg je hart, dat is het,boek met deze titel, van mijn lieve ex collega's Patrick & Willy gekregen, thanks,hoe simpel kan het zijn.
Vrijwilligerswerk
Vervolgens kom ik bij het werk terecht, wat ik met veel liefde doe.
Voor mij lijkt het wel terug naar de tijd, 40 jaar geleden toen ik met de Z-opleiding begon. Veel collega's van ongeveer mijn leeftijd zullen dit herkennen.
Een groot complex, met een aantal gebouwen,grote eetzaal,slaapzalen mannen en vrouwen gescheiden, groepje kinderen met meervoudige handicap,zwaar geestelijk gehandicapt,1meisje die automutileert, 2 schattige baby's, en oudere dames, van de straat gepakt, om je een idee te geven.
Ze hebben mooie tuinen, verbouwen eigen groenten, de mannen doen dat, het oude rollenpatroon, de vrouwen zijn meer in huis bezig,uien schoonmaken,dingen voor het eten wassen voorbereiden.
Belangrijk de mensen hebben geen familie, zijn afhankelijk van giften, in de vorm van snoepgoed, luiers, geld, spullen die ze echt nodig hebben. Zo heb ik een mat voor de fysio gesponsord, was echt nodig, zijn me daar dankbaar voor.
Heb met de kinderen op school gewerkt, Engelse les gegeven, leuk. Ik wandel met cliënten (hier noemen ze het nog patiënten), fysio oefeningen met heel spastische jongens.
Geweldig om te doen, ze geven veel glimlachen terug, al zijn ze nog zo diep gestoord..
Vrije tijd
Buiten werk wat zoal te doen? Ga er af en toe op uit,word veel meegenomen door Viet, leidt me rond. Gisteren alleen naar city Da Nang geweest,lekker bij de rivier gezeten.
Jammer dat er verder nog geen andere vrijwilligers zijn, komen volgende week, ook een Nederlandse vrouw, is wel leuker voor mij.
Maar is oké,de afgelopen week heb ik erg moeten wennen aan alles,drukkende temperatuur,af en toe flinke buien,zo'n maar het is niet echt jofel, zelf Viet zegt het je wordt er een beetje moe van.
Nieuwjaar!
Verder zijn ze hier druk met voorbereidingen voor het TeT feest, het vieren van het nieuwe jaar, maak ik dat 2 keer mee haha. Grappig is dat het op mijn verjaardag is, dat vier ik in Hoi An, hier 30 km vandaan,wat ik hoor is dat er veel festivals zijn, van alles te beleven, strand. Hoop op mooi weer.
Iedereen is 1 week vrij en wordt dit met de families gevierd. Leuk is.te zien overal versieringen,muziek op straat, zelfs op het terrein van zorgcentrum wordt dit gedaan,met bloemen.
Ook geweldig in de city, hele grote potten vele met jawel gele chrysanten en sinaasappelbomen.
Zo dat was het voor nu,het is een heel verhaal geworden. Ik heb jullie een kijkje gegeven en hoop jullie veel leesplezier. Ik denk dat ik wel heb kunnen omschrijven dat ik me happy, gedaan voel door een ieder hier.
Maar ook te zeggen, dat ik vooral s'avonds mijn kinderen en kleinkind Jeruscha, mijn lieve familie, vrienden, all of you miss, maar dat lijkt me ook wel logisch, toch?
Daarom leuk van jullie appjes en zo te krijgen, super!
Tot gauw weer!
-
22 Januari 2017 - 12:38
Ton&Petra Hoevenaars:
Lieve Ronneke
Wat fijn dat je het zo goed naar je zin hebt. Wat je zegt: met heel weinig kun je ook gelukkig zijn. Ons land is zo materialistisch. Geweldig, nog een keer Nieuwjaar vieren. Geniet van alles wat in Vietnam op je pad komt.
Lieve groetjes
Ton&Petra -
22 Januari 2017 - 13:12
Franz:
Je doet en ervaart na lange tijd dat wat bij je past. Mooi dat in je zoektocht dit nu op je pad komt. Geniet!
Groetjes. -
22 Januari 2017 - 13:16
Geerke:
Ha Ronneke,
Ik lees je verhaal met een glimlach.
Ik denk dat je helemaal goed zit daar: de mensen de cultuur.
Reizen maakt gelukkig en je draagt ook een steentje bij.
De glimlach op mijn gezicht komt ook omdat ik denk: ze flikt het toch maar in haar eentje. De chaotische en dappere Ronneke!
Blijf genieten!
X -
22 Januari 2017 - 17:50
Anita :
Hey lieve stoere Ron... Ohhh super je reisverslag ... Je hebt t goed verwoord.... De "warmte" vd mensen de lieve kids en oldies en alle mensen die op SSC wonen en niet te vergeten Viet en alle medewerkers... Het voelt als n warm bad en Een grote familie!!!
Pfff weet wat je voelt en jaaaa daar wordt een mens gelukkig van!!!
Dus blijf lkr genieten van je werk en ook van t mooie Vietnam!! Dikke knuffel voor jou en iedereen van VV -
22 Januari 2017 - 23:56
Marlies:
Hoi Hoi
Ronneke, je kan goede verslagen schrijven! Een hele beleving. Goed dat je het initiatief genomen hebt om dit te doen. Een warme groet uit een koud met sneeuw bedekt land.
groetjes Marlies -
23 Januari 2017 - 06:52
Ronneke Vereijken:
Hallo lieve mensen.
Ja,Co Hai( de kokkin) zei me dat wij Nederlanders niet veel lachen,ja en geld waar we zo blij van worden, maar niet heus. Maak veel mee, gisteren voor je gaat eten eerst bidden, in Boeddha zit, of op je knieën met je handen ineen gevouwen,luisterend naar een man die voorleest en al zingend een uur lang zijn gebed doet, op Tibetaanse manier,heel apart.
Grappig Geerke dat je zegt die chaotische en dappere ronneke haha.misschien ben ik daar wel helemaal van af als ik terug kom haha. Nou niet helemaal dan anders zou ik ronneke niet meer zijn haha
Nou even een korte NAP doen
Kissie -
23 Januari 2017 - 12:31
Dorothé:
Ha Ronneke,
Mooie verslag, leuk om te lezen. Ik zie op de foto's de ECHTE Ronneke terug: blij en '"warm" in contact met mensen. Inderdaad waar het om draait in het leven en waar je gelukkig van wordt.
Helaas leven wij in een land waar geld en hectiek overheerst , waardoor je meer geleefd wordt, dan dat je met je hart kunt leven.
Geniet ervan en blijf wie je bent. Chaotisch en stoer, ondernemend, lief en warm.
Ik kijk weer uit naar het volgende verslag!
Groetjes en een dikke knuffel!
Dorothé X
-
23 Januari 2017 - 15:15
Annemarie:
Lieve Ronneke,
Zolang kennen wij als buurtjes jou nog niet, maar hadden beide met het lezen van dit verhaal, dit is wel wat helemaal bij je past, makkelijk contact maken en tevreden zijn met weinig.
En je bent gewoon een stoer wijf dat je dit toch maar onderneemt, je geniet en dat is belangrijk!
Lieve groetjes
Peter en Annemarie
-
23 Januari 2017 - 17:22
Ronneke Vereijken:
Dank je lieve mensen voor het schrijven van ook hele lieve woorden.
Dat liet mij ook vreselijk goed.
Hilarisch,ik ga vrijdag op mijn verjaardag en het vieren van het nieuwe jaar Joke en Melis uit Weurt zien en een feestje bouwen in hoi An.wel heel apart,heel bijzonder.tot later. -
23 Januari 2017 - 22:10
Henk-lenie:
Hoi Ronneke wij genieten van je verhalen, super dat je het naar je zin hebt en de ervaringen die je op doet.
je bent daar op je plaats. Geniet van alles wat je daar nog mee maakt. Een super sterke vrouw die dit tovh maar doet
dikke knuffel van ons
-
24 Januari 2017 - 15:12
Rosa:
Hoi Ronneke,
Mooi verhaal, mooie mensen en een dappere Ronneke.
Ben jij de 27ste jarig of 3 februari, ik weet wel dat we allebei watermannen zijn!!
Wat leuk dat er vrienden uit Weurt overkomen, lekker feesten jij, dat is aan jou wel toevertrouwd!
Fijn om te lezen dat je van zo geniet en het houdt voorlopig nog niet op!!
Hele dikke knuffel van jou bijna buurvrouw Rosa xxx -
26 Januari 2017 - 01:56
Ronneke:
Hoi lieve roos.
Ja nu in hoi An leuk plaatsje..Leuk hotelletje ontbijten en dan op de fiets.
Ik ben de 27ste jarig en jij?
Ja gezellie. Wat is. Dat je schrijft binnen buurvrouw kom je naast me wonen zou ik wel gezellig vinden haha
Nou tot horens weer. Kussie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
